Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

comarum VF

  • 1 Comarum palustre

    {Deutsch:} Blutauge (n), Sumpfblutauge (n)
    {Русский:} сабельник болотный (м)

    Latein-Deutsch-Wörterbuch von Heilpflanzen > Comarum palustre

  • 2 horror

    horror, ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das »Rauhwerden«; dah. I) v. Lebl.: 1) das Starren, a) eig., das Aufstarren einer vorher glatten Oberfläche, vom »heftigen Aufwallen, Wellenschlag« des Meeres, pontus non horrore tremit, Lucan. – vom »Erbeben« des Erdbodens, commissam aciem secutus ingens terrae tremor; nisi illum horrorem soli virorum discursus et mota vehementius arma fecerunt, Flor. – b) übtr., die Rauheit, ille horror dicendi, jene rauhe Sprache, Quint. 8, 5, 34. – 2) das Emporstarren-, Sich-Aufsträuben der Haare, nec ullo horrore comarum terribilis, Val. Flacc.: poet., nullo horrore comarum (des Laubes) excussae laurus, Lucan. – 3) die starrende Höhe eines Gebirges, par horrore, par vertice, par ille nivibus Alpinis Pyrenaeus, Flor. Verg. or. an poët. p. 107, 23 H. – II) von Menschen: 1) das Zusammenfahren (so daß einen die Gänsehaut überläuft), der Schauer, Schauder, vor Kälte, der Frostschauer, bes. wie φρίκη = »Fieberschauer, Fieberfrost, Schüttelfrost« (vgl. Cels. 3, 3), a) eig.: horror validus, Cels.: horrores frigidi, Plin.: horrores febrem praecedentes, Scrib. Larg.: febrium cum horrore et multa membrorum quassatione, Sen.: aquilo horrores excitat, Cels.: horror atque etiam febricula permanet, Cels.: Atticam doleo tam diu: sed quoniam iam sine horrore est, spero esse, ut volumus, Cic. – bei leidenschaftlicher Aufregung, bes. bei Furcht, Angst usw., tremulus maestis orietur fletibus h., Prop. (u. so Ov. met. 9, 345, indem in den Ästen noch menschl. Gefühl war): ciere horrorem membris, Lucr.: mihi frigidus horror membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis, Verg. – b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror effugit, poet. vom Hagel, Val. Flacc.: validi ferri naturae frigidus h., des Eisens mächtige Natur, sein kalter Schauder, Lucr.: serrae stridentis acerbus h., scharfes, durchschauerndes Geräusch, Lucr. – 2) der Schauder = a) das sich durch Stocken des Blutes, Sträuben des Haares, Stierheit des Blicks usw. kundgebende Grausen, Entsetzen (griech. φρίκη), ea res me horrore afficit, Plaut.: di immortales, qui me horror perfudit, Cic.: horror ingens spectantes perstringit, Liv.: me luridus occupat horror, Ov.: incertis lymphata horroribus urbs, Stat.: horror est mit Infin., quod spectare... quoque horror est, was schauerlich mit anzusehen ist, Plin. 28, 4. – meton., der Schrecken, v. Pers., Scipiades, belli fulmen, Carthaginis h., Lucr. 3, 1032; vgl. Val. Flacc. 1, 744: v. einer Botschaft, interea patrias saevus venit horror ad aures, die Schreckensbotschaft, Val. Flacc. 8, 134. – b) der heilige Schauer vor der Gottheit u. allem Heiligen, die heilige-, ehr furchtsvolle Scheu (vgl. die Auslgg. zu Lucan. 3, 411), hic numinis ingens h., Val. Flacc.: arboribus suus h. inest, Lucan.: animos horrore imbuere, Liv.: perfusus horrore venerabundusque, Liv. – c) v. Schauer der Freude, der Wonneschauer, laetus per artus horror iit, Stat. Theb. 1, 494. – u. so vom Schauer freudiger Bewunderung, his ibi me rebus quaedam divina voluptas percipit atque horror, quod sic natura etc., Lucr. 3, 29 sq.

    lateinisch-deutsches > horror

  • 3 pecco

    pecco, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] commettre une erreur, commettre une faute contre qqn, faire mal, faillir, pécher. [st2]2 [-] être fautif, être défectueux.    - peccare multa: commettre beaucoup de fautes.    - Empedocles multa alia peccat, Cic. N. D. 1, 12, 29: Empédocle commet bien d'autres erreurs.    - peccare in aliquo (erga aliquem, in aliquem): avoir des torts envers qqn.    - peccare est tamquam transilire lineas, Cic. Par. 3, 1, 20: pécher, c'est pour ainsi dire franchir les bornes.    - peccare largiter, Plaut. Most. 2, 2, 8: avoir grand tort, avoir vraiment mal fait.    - in se ipsum peccare, Cic. Att. 3, 15, 4: avoir des torts envers soi-même.    - si quid peccat, mihi peccat: s'il fait des fredaines, c'est à mon détriment.    - nihil peccat, nisi quod nihil peccat, Plin. Ep. 9, 26: il n'a qu'un défaut, c'est de ne pas en avoir.    - unam peccare syllabam, Plaut. Bacch. 3, 3, 29: se tromper d'une seule syllabe.    - aeque uterque, sed ille imbecilitate, hic uiribus peccat, Plin. Ep. 1, 20: leurs fautes sont d'égale gravité, mais l'un pèche par faiblesse et l'autre par excès de violence.    - quo majorem licentiam habeant (milites) qui peccare conentur, Caes. BC. 2, 31, 7: [pour que ceux qui cherchent à manquer à leur devoir aient plus de facilité] = pour donner plus de facilité à ceux qui cherchent à manquer à leur devoir.    - quidquid peccatur: toutes les fautes que l'on fait.    - peccare in re: faillir dans une affaire.    - vina peccatura, Pall. 11, 14: vins sur le point de se gâter (sur le point de tourner).    - unus peccaverat comarum anulus, Mart. 2, 66, 1: une boucle de la chevelure s'était défaite.    - ne peccet (equus), Hor. Ep. 1, 1, 9: de peur qu'il (le cheval) ne bronche.
    * * *
    pecco, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] commettre une erreur, commettre une faute contre qqn, faire mal, faillir, pécher. [st2]2 [-] être fautif, être défectueux.    - peccare multa: commettre beaucoup de fautes.    - Empedocles multa alia peccat, Cic. N. D. 1, 12, 29: Empédocle commet bien d'autres erreurs.    - peccare in aliquo (erga aliquem, in aliquem): avoir des torts envers qqn.    - peccare est tamquam transilire lineas, Cic. Par. 3, 1, 20: pécher, c'est pour ainsi dire franchir les bornes.    - peccare largiter, Plaut. Most. 2, 2, 8: avoir grand tort, avoir vraiment mal fait.    - in se ipsum peccare, Cic. Att. 3, 15, 4: avoir des torts envers soi-même.    - si quid peccat, mihi peccat: s'il fait des fredaines, c'est à mon détriment.    - nihil peccat, nisi quod nihil peccat, Plin. Ep. 9, 26: il n'a qu'un défaut, c'est de ne pas en avoir.    - unam peccare syllabam, Plaut. Bacch. 3, 3, 29: se tromper d'une seule syllabe.    - aeque uterque, sed ille imbecilitate, hic uiribus peccat, Plin. Ep. 1, 20: leurs fautes sont d'égale gravité, mais l'un pèche par faiblesse et l'autre par excès de violence.    - quo majorem licentiam habeant (milites) qui peccare conentur, Caes. BC. 2, 31, 7: [pour que ceux qui cherchent à manquer à leur devoir aient plus de facilité] = pour donner plus de facilité à ceux qui cherchent à manquer à leur devoir.    - quidquid peccatur: toutes les fautes que l'on fait.    - peccare in re: faillir dans une affaire.    - vina peccatura, Pall. 11, 14: vins sur le point de se gâter (sur le point de tourner).    - unus peccaverat comarum anulus, Mart. 2, 66, 1: une boucle de la chevelure s'était défaite.    - ne peccet (equus), Hor. Ep. 1, 1, 9: de peur qu'il (le cheval) ne bronche.
    * * *
        Pecco, peccas, peccare. Quintil. Pecher, Faillir en quelque chose, Ne faire pas ce qu'on doibt, Faire une faulte, Forfaire.
    \
        In matrona peccare. Horat. Commettre le peché d'adultere avec une femme mariee.
    \
        Si vnam peccauisses syllabam. Plaut. Si tu eusses failli d'une syllabe.

    Dictionarium latinogallicum > pecco

  • 4 horror

    horror, ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das »Rauhwerden«; dah. I) v. Lebl.: 1) das Starren, a) eig., das Aufstarren einer vorher glatten Oberfläche, vom »heftigen Aufwallen, Wellenschlag« des Meeres, pontus non horrore tremit, Lucan. – vom »Erbeben« des Erdbodens, commissam aciem secutus ingens terrae tremor; nisi illum horrorem soli virorum discursus et mota vehementius arma fecerunt, Flor. – b) übtr., die Rauheit, ille horror dicendi, jene rauhe Sprache, Quint. 8, 5, 34. – 2) das Emporstarren-, Sich-Aufsträuben der Haare, nec ullo horrore comarum terribilis, Val. Flacc.: poet., nullo horrore comarum (des Laubes) excussae laurus, Lucan. – 3) die starrende Höhe eines Gebirges, par horrore, par vertice, par ille nivibus Alpinis Pyrenaeus, Flor. Verg. or. an poët. p. 107, 23 H. – II) von Menschen: 1) das Zusammenfahren (so daß einen die Gänsehaut überläuft), der Schauer, Schauder, vor Kälte, der Frostschauer, bes. wie φρίκη = »Fieberschauer, Fieberfrost, Schüttelfrost« (vgl. Cels. 3, 3), a) eig.: horror validus, Cels.: horrores frigidi, Plin.: horrores febrem praecedentes, Scrib. Larg.: febrium cum horrore et multa membrorum quassatione, Sen.: aquilo horrores excitat, Cels.: horror atque etiam febricula permanet, Cels.: Atticam doleo tam diu: sed quoniam iam sine horrore est, spero esse, ut volumus, Cic. –
    ————
    bei leidenschaftlicher Aufregung, bes. bei Furcht, Angst usw., tremulus maestis orietur fletibus h., Prop. (u. so Ov. met. 9, 345, indem in den Ästen noch menschl. Gefühl war): ciere horrorem membris, Lucr.: mihi frigidus horror membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis, Verg. – b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror effugit, poet. vom Hagel, Val. Flacc.: validi ferri naturae frigidus h., des Eisens mächtige Natur, sein kalter Schauder, Lucr.: serrae stridentis acerbus h., scharfes, durchschauerndes Geräusch, Lucr. – 2) der Schauder = a) das sich durch Stocken des Blutes, Sträuben des Haares, Stierheit des Blicks usw. kundgebende Grausen, Entsetzen (griech. φρίκη), ea res me horrore afficit, Plaut.: di immortales, qui me horror perfudit, Cic.: horror ingens spectantes perstringit, Liv.: me luridus occupat horror, Ov.: incertis lymphata horroribus urbs, Stat.: horror est mit Infin., quod spectare... quoque horror est, was schauerlich mit anzusehen ist, Plin. 28, 4. – meton., der Schrecken, v. Pers., Scipiades, belli fulmen, Carthaginis h., Lucr. 3, 1032; vgl. Val. Flacc. 1, 744: v. einer Botschaft, interea patrias saevus venit horror ad aures, die Schreckensbotschaft, Val. Flacc. 8, 134. – b) der heilige Schauer vor der Gottheit u. allem Heiligen, die heilige-, ehr-
    ————
    furchtsvolle Scheu (vgl. die Auslgg. zu Lucan. 3, 411), hic numinis ingens h., Val. Flacc.: arboribus suus h. inest, Lucan.: animos horrore imbuere, Liv.: perfusus horrore venerabundusque, Liv. – c) v. Schauer der Freude, der Wonneschauer, laetus per artus horror iit, Stat. Theb. 1, 494. – u. so vom Schauer freudiger Bewunderung, his ibi me rebus quaedam divina voluptas percipit atque horror, quod sic natura etc., Lucr. 3, 29 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > horror

  • 5 anulus

    ānulus (annulus), ī m. [ anus I ]
    1) колечко, перстень (преим. с печатью) (anulum induere C; anulum detrahere Ter, C etc.)
    2) звено цепи PM, M; поэт. оковы, цепь M
    3) поэт. локон (comarum a. M)
    4) бот. завиток, усик ( vitis anuli CA)
    5) Cato = anus I, 2.

    Латинско-русский словарь > anulus

  • 6 coma

    ae f. (греч.) тж. pl.
    1) волосы на голове, кудри (longa H; cana Tib; crispa Sil)
    pectĕre (componĕre, ponere) comam Oпричёсывать волосы
    2) ( у животных) грива (comae cervīcum, sc. leonis AG; c. densa, sc. equi Pall); шерсть, руно (agnus aureā clarus comā Acc. ap. C)
    3) конский хвост, султан ( на шлеме) ( galeae tremunt horrore comarum St)
    4) растительность (листва, колосья, травянистый покров и т. п.) Ctl, V, H etc.
    5) пушок (на пергаменте или папирусе) Tib
    6) лучи света, сияние ( faces splendidas quatiunt comas Ctl)

    Латинско-русский словарь > coma

  • 7 horror

    ōris m.
    1) оцепенение, окоченение (gelĭdus h. Sil; nivali horrore obducti montes Amm)
    2)
    3) грубость, неотёсанность ( dicendi Q)
    4) вздымание, вставание дыбом ( comarum VF)
    5) содрогание, дрожь, трепет ( laetus per artūs horror it St); озноб ( horrores febrem praecedentes Scr)
    7) страх, ужас, благоговейный трепет ( perfundi horrore L)
    horrore afficere aliquem Pl — поражать ужасом кого-л.
    Scipiadas, Carthaginis h. Lcr — Сципион, гроза Карфагена

    Латинско-русский словарь > horror

  • 8 sinus

    I sīnus, ī m. Pl = sinum II sinus, ūs m.
    1)
    а) изогнутость, кривизна (falcis Col; nubium Sen); изгиб, извив (draconis Poëta ap. C; serpentis O)
    б) выпуклость, вздутие ( velorum Prp)
    поэт. парус (sinūs implere secundos V; totos pandere sinūs J); вьющаяся прядь, завиток, локон ( comarum O)
    aliquid in sinum conferre Lampr — присвоить себе что-л.
    in sinum alicujus demandare Pt — отдавать кому-л. на хранение
    in sinum suum spuere Ptплюнуть себе за пазуху ( для того, чтобы отвратить гнев Немесиды за гордые слова)
    3) одежда, платье (induere regales sinūs O; manum demittere in sinum Pt); сеть звероловная M или рыболовная J
    4)
    а) грудь, лоно, объятия (sinu fovere aliquem Prp; in sinu philosophiae compelli C)
    5) нежная любовь, забота
    in sinu alicujus esse C — быть чьим-л. любимцем
    homines ex (или de) sinu alicujus C — чьё-л. ближайшее окружение или чьи-л. закадычные друзья
    6) защита, опека ( aliquem sinu suo recipere C)
    7) глубина, недра ( alti et obscuri quaestionum sinūs AG): середина, средоточие, центр
    8) власть, распоряжение (opes in sinu alicujus est T; res publica in sinum Vespasiani cessit T)
    10) залив, бухта ( naves ex sinu abducere Cs); побережье залива (s. Campaniae T)
    11) круг, кольцо ( sinūs terrarum T)
    12) впадина, ущелье, пропасть (s. montium QC; terra in ingentem sinum consedit L)

    Латинско-русский словарь > sinus

  • 9 adumbro

    ad-umbro, āvī, ātum, āre, I) beschatten, vineas palmeis tegetibus, Col.: alvearia frondibus, Col. – übtr., notae litterarum non adumbratae comarum praesidio, nicht verdeckt, Petr. 105. – II) als t.t. der Malerei, von etw. einen Schattenriß machen, eine Skizze entwerfen, etw. skizzieren, nur in den Hauptzügen entwerfen, andeuten, a) eig.: alqd, Val. Max. 8, 11 ext. 7. Quint. 7, 10, 9. – b) übtr.: α) mit den Worten im allgemeinen schildern, skizzieren, andeuten, fictos luctus dicendo, Cic.: ne ementiendo quidem posse auctorem adumbrare meliorem, Cic.: litteras inanes vanā spe libertatis adumbratas esse, es seien leere Buchstaben, in denen nur im Umrisse das trügerische Bild der Fr. angedeutet sei, Liv. – β) eine Sitte nachahmen, Macedonum morem, Curt. 10, 3 (12), 14.

    lateinisch-deutsches > adumbro

  • 10 anulus

    ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ein kleiner Ring (s. Varr. LL. 6, 8. Suet. fr. p. 169, 6 R.), A) Fingerring, bes. zum Siegeln, der Siegelring, signatorius, Val. Max.: pervius cassusque, Fab. Pict. fr.: pronubus, Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum detrahere, Ter., u. bl. anulum sibi od. alci detrahere, Cic. u.a.: hominibus honestis de digitis anulos auferre, Cic.: in eiusdem modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. u.a.: tabulis testamenti anulum imprimere, Sen.: vilissima utensilium anulo clausa, versiegelt, Tac. – gemmati magnā specie anuli, als Männerschmuck der Sabiner, Liv. – Goldene Ringe zu tragen war zur Zeit der Republik ein Vorrecht der Ritter; dah. an. equestris, ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die Ritterwürde, Suet.: tunica ab anulis (vom Ritterstand) senatum distinxit, Plin. – Die Ablieferung des Siegelrings als Zeichen der gänzlichen Entsagung auf alle Familienrechte und Ansprüche, anulum de digito suum tibi tradidit, Cic. Rosc. Am. 144. – B) von andern ringförmigen Körpern, der Ring, der Ringel, a) an Vorhängen, an. velaris, Plin. 13, 62. – b) der Ring od. das Glied einer Kette, Plin. 34, 150: v. den Ringen der Sklavenkette, Mart. 3, 29, 2; 11, 37, 3 (mit Anspielung auf die Ringe der Ritter). – c) der Ring am Spielreif (trochus, w. s.), gārrulusan., der klirrende R. (kollektiv), Mart. 14, 169. – d) eine kreisförmige Haarlocke, der Ringel, comarum anulus, Mart. 2, 66, 2: in anulos suos recidere (v. Haar), Sen. de brev. vit. 12, 3. – e) an Bäumen, eine geringelte Ranke, vitis anuli, quos ελικας vocant, Cael. Aur. acut. 3, 8, 150. – f) aus Zweigen, virgei anuli, Ringel aus Myrtenreisig, Plin. 15, 124. – g) ein Ring aus einem Faden, Amm. 29, 1, 31. – h) eine runde Zierat am Wulste der dorischen Säule, der Ring, Vitr. 4, 3, 4. – II) der After (vgl. 1. anus no. II), Cato r. r. 159. – / Die Schreibung mit einem n empfehlen die besten Handschriften, s. Madvig Cic. de fin. 5, 3. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 53. Aber annulus, Corp. inscr. Lat. 2, 2060, 15.

    lateinisch-deutsches > anulus

  • 11 crementum

    crēmentum, ī, n. (cresco), I) das Wachstum, die Zunahme (Ggstz. deminutio), absol., Varro sat. Men. 199. Boëth. art. arithm. 1, 6 u.a.: m. Genet., cr. fellis, Augustin. ep. 9, 4: crementa unguinum et comarum, Tert de anim. 5: crementa vigoris, Ps. Cypr. carm. 6, 24. – II) meton.: a) das Mittel zum Wachsen (Entstehen), v. männl. Samen, Isid. 9, 5, 5; 11, 1, 15. – b) das Wesen, der Zustand, collorum, Cael. Aur. acut. 3, 6, 65.

    lateinisch-deutsches > crementum

  • 12 defluuium

        Defluuium, defluuii. Plin. Decoulement, Defluxion.
    \
        Defluuia comarum. Plin. La cheute des cheveuls.
    \
        Defluuia capitis semine illito cohonestari. Plin. La cheute des cheveuls, La chaulveté.

    Dictionarium latinogallicum > defluuium

  • 13 adumbro

    ad-umbro, āvī, ātum, āre, I) beschatten, vineas palmeis tegetibus, Col.: alvearia frondibus, Col. – übtr., notae litterarum non adumbratae comarum praesidio, nicht verdeckt, Petr. 105. – II) als t.t. der Malerei, von etw. einen Schattenriß machen, eine Skizze entwerfen, etw. skizzieren, nur in den Hauptzügen entwerfen, andeuten, a) eig.: alqd, Val. Max. 8, 11 ext. 7. Quint. 7, 10, 9. – b) übtr.: α) mit den Worten im allgemeinen schildern, skizzieren, andeuten, fictos luctus dicendo, Cic.: ne ementiendo quidem posse auctorem adumbrare meliorem, Cic.: litteras inanes vanā spe libertatis adumbratas esse, es seien leere Buchstaben, in denen nur im Umrisse das trügerische Bild der Fr. angedeutet sei, Liv. – β) eine Sitte nachahmen, Macedonum morem, Curt. 10, 3 (12), 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adumbro

  • 14 anulus

    ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), I) ein kleiner Ring (s. Varr. LL. 6, 8. Suet. fr. p. 169, 6 R.), A) Fingerring, bes. zum Siegeln, der Siegelring, signatorius, Val. Max.: pervius cassusque, Fab. Pict. fr.: pronubus, Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum detrahere, Ter., u. bl. anulum sibi od. alci detrahere, Cic. u.a.: hominibus honestis de digitis anulos auferre, Cic.: in eiusdem modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. u.a.: tabulis testamenti anulum imprimere, Sen.: vilissima utensilium anulo clausa, versiegelt, Tac. – gemmati magnā specie anuli, als Männerschmuck der Sabiner, Liv. – Goldene Ringe zu tragen war zur Zeit der Republik ein Vorrecht der Ritter; dah. an. equestris, ein goldener Ritterring, Hor.: anulum invenire, Cic., od. anulo aureo donari, Suet., zum Ritter gemacht, -geschlagen werden: ius anulorum, die Ritterwürde, Suet.: tunica ab anulis (vom Ritterstand) senatum distinxit, Plin. – Die Ablieferung des Siegelrings als Zeichen der gänzlichen Entsagung auf alle Familienrechte und Ansprüche, anulum de digito suum tibi tradidit, Cic. Rosc. Am. 144. – B) von andern ringförmigen Körpern, der Ring, der Ringel, a) an Vorhängen, an. velaris, Plin. 13, 62. – b) der Ring od. das Glied einer Kette, Plin. 34, 150: v. den
    ————
    Ringen der Sklavenkette, Mart. 3, 29, 2; 11, 37, 3 (mit Anspielung auf die Ringe der Ritter). – c) der Ring am Spielreif (trochus, w. s.), garrulusan., der klirrende R. (kollektiv), Mart. 14, 169. – d) eine kreisförmige Haarlocke, der Ringel, comarum anulus, Mart. 2, 66, 2: in anulos suos recidere (v. Haar), Sen. de brev. vit. 12, 3. – e) an Bäumen, eine geringelte Ranke, vitis anuli, quos ελικας vocant, Cael. Aur. acut. 3, 8, 150. – f) aus Zweigen, virgei anuli, Ringel aus Myrtenreisig, Plin. 15, 124. – g) ein Ring aus einem Faden, Amm. 29, 1, 31. – h) eine runde Zierat am Wulste der dorischen Säule, der Ring, Vitr. 4, 3, 4. – II) der After (vgl. 1. anus no. II), Cato r. r. 159. – Die Schreibung mit einem n empfehlen die besten Handschriften, s. Madvig Cic. de fin. 5, 3. Fritzsche Hor. sat. 2, 7, 53. Aber annulus, Corp. inscr. Lat. 2, 2060, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > anulus

  • 15 crementum

    crēmentum, ī, n. (cresco), I) das Wachstum, die Zunahme (Ggstz. deminutio), absol., Varro sat. Men. 199. Boëth. art. arithm. 1, 6 u.a.: m. Genet., cr. fellis, Augustin. ep. 9, 4: crementa unguinum et comarum, Tert de anim. 5: crementa vigoris, Ps. Cypr. carm. 6, 24. – II) meton.: a) das Mittel zum Wachsen (Entstehen), v. männl. Samen, Isid. 9, 5, 5; 11, 1, 15. – b) das Wesen, der Zustand, collorum, Cael. Aur. acut. 3, 6, 65.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crementum

  • 16 adumbratus

    ăd-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to bring a shadow over a thing, to cast a shadow on, to shade or overshadow by something.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr.:

    aliquid aliqua re (so only in later authors): palmeis tegetibus vineas,

    Col. 5, 5:

    adumbrantur stramentis uvae,

    id. 11, 2, 61.—
    B.
    Trop.:

    ut notae quoque litterarum, non adumbratae comarum praesidio, totae ad oculos legentium accederent,

    Petr. Sat. 105.—
    II.
    Esp. in painting, to shade, to represent an object with the due mingling of light and shade, skiagrapheô (therefore not of the sketch in shadow, as the first outline of a figure, but of a picture already fully sketched, and only wanting the last touches for its completion):

    quis pictor omnia, quae in rerum natura sunt, adumbrare didicit?

    Quint. 7, 10, 9:

    Quod pictor adumbrare non valuit, casus imitatus est,

    Val. Max. 8, 11 fin.
    B.
    Fig.
    1.
    To represent a thing in the appropriate manner:

    quo in genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati,

    Cic. de Or. 3, 4; 2, 47; id. Fin. 5, 22: rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere, i. e. preconceptions, innate ideas, Gr. prolêpseis, id. Leg. 1, 20.—
    2.
    To represent a thing only in outline, and, consequently, imperfectly: cedo mihi istorum adumbratorum deorum lineamenta atque formas, these semblances, outlines of deities (of the gods of Epicurus), Cic. N. D. 1, 27:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    imperfectly represented, id. Tusc. 3, 2.—Hence, ădumbrātus, a, um, P. a.
    A.
    Delineated only in semblance, counterfeited, feigned, false:

    comitia (opp. vera),

    Cic. Agr. 2, 12, 31:

    indicium,

    id. Sull. 18 fin.:

    Aeschrio, Pippae vir adumbratus,

    id. Verr. 2, 3, 33, § 77: laetitia, * Tac. A. 4, 31.—Also,
    B.
    Devised in darkness, dark, secret:

    fallaciae,

    Amm. 14, 11.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adumbratus

  • 17 adumbro

    ăd-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to bring a shadow over a thing, to cast a shadow on, to shade or overshadow by something.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr.:

    aliquid aliqua re (so only in later authors): palmeis tegetibus vineas,

    Col. 5, 5:

    adumbrantur stramentis uvae,

    id. 11, 2, 61.—
    B.
    Trop.:

    ut notae quoque litterarum, non adumbratae comarum praesidio, totae ad oculos legentium accederent,

    Petr. Sat. 105.—
    II.
    Esp. in painting, to shade, to represent an object with the due mingling of light and shade, skiagrapheô (therefore not of the sketch in shadow, as the first outline of a figure, but of a picture already fully sketched, and only wanting the last touches for its completion):

    quis pictor omnia, quae in rerum natura sunt, adumbrare didicit?

    Quint. 7, 10, 9:

    Quod pictor adumbrare non valuit, casus imitatus est,

    Val. Max. 8, 11 fin.
    B.
    Fig.
    1.
    To represent a thing in the appropriate manner:

    quo in genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus in eorum sermone adumbrare conati,

    Cic. de Or. 3, 4; 2, 47; id. Fin. 5, 22: rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere, i. e. preconceptions, innate ideas, Gr. prolêpseis, id. Leg. 1, 20.—
    2.
    To represent a thing only in outline, and, consequently, imperfectly: cedo mihi istorum adumbratorum deorum lineamenta atque formas, these semblances, outlines of deities (of the gods of Epicurus), Cic. N. D. 1, 27:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    imperfectly represented, id. Tusc. 3, 2.—Hence, ădumbrātus, a, um, P. a.
    A.
    Delineated only in semblance, counterfeited, feigned, false:

    comitia (opp. vera),

    Cic. Agr. 2, 12, 31:

    indicium,

    id. Sull. 18 fin.:

    Aeschrio, Pippae vir adumbratus,

    id. Verr. 2, 3, 33, § 77: laetitia, * Tac. A. 4, 31.—Also,
    B.
    Devised in darkness, dark, secret:

    fallaciae,

    Amm. 14, 11.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adumbro

  • 18 anulus

    1.
    ānŭlus (not ann-), i, m. [2. anus, like circulus from circum, not a dim.], a ring, esp. for the finger, a finger-ring; and for sealing, a seal-ring, signet-ring.
    I.
    Lit.:

    ille suum anulum opposuit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 76:

    de digito anulum Detraho,

    Ter. Heaut. 4, 1, 37; id. Ad. 3, 2, 49; id. Hec. 5, 3, 31 et saep.; Lucr. 1, 312; 6, 1008; 6, 1014:

    (Gyges) anulum detraxit,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gemmatus,

    Liv. 1, 11; Suet. Ner. 46; id. Caes. 33; id. Tib. 73 et saep.:

    anulo tabulas obsignare,

    Plaut. Curc. 2, 3, 67:

    sigilla anulo imprimere,

    Cic. Ac. 2, 26, 85; id. ad Q. Fr. 1, 1, 4; Plin. 33, 1, 5 sqq. et saep.—The right to wear a gold ring was possessed, in the time of the Republic, only by the knights (equites); hence, equestris, * Hor. S. 2, 7, 53:

    anulum invenit = eques factus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 76.—So also jus anulorum = dignitas equestris, Suet. Caes. 33:

    donatus anulo aureo,

    id. ib. 39; so id. Galb. 10; 14; id. Vit. 12 al.; cf. Mayor ad Juv. 7, 89; Smith. Dict. Antiq.—
    II.
    Of other articles in the form of rings.
    A.
    A ring for curtains:

    velares anuli,

    Plin. 13, 9, 18, § 62. —
    B.
    A link of a chain, Plin. 34, 15, 43, § 150; cf. Mart. 2, 29.— Irons for the feet, fetters:

    anulus cruribus aptus,

    Mart. 14, 169.—
    C.
    A curled lock of hair, a ringlet:

    comarum anulus,

    Mart. 2, 66.—
    D.
    A round ornament upon the capitals of Doric columns:

    anuli columnarum,

    Vitr. 4, 3.—
    E.
    Anuli virgei, rings made of willow rods, Plin. 15, 29, 37, § 124.
    2.
    ānŭlus, i, m. dim. [1. anus], the posteriors, fundament, Cato, R. R. 159.

    Lewis & Short latin dictionary > anulus

  • 19 flavus

    flāvus, a, um, adj. [for flag-vus from FLAG, flagro, burning, light-colored], golden yellow, reddish yellow, flaxen-colored, xanthos (mostly poet.):

    color,

    Col. 4, 3, 4:

    mellis dulci flavoque liquore,

    Lucr. 1, 938; 4, 13:

    mella,

    Mart. 1, 56, 10:

    aurum,

    Verg. A. 1, 592:

    Ceres,

    id. G. 1, 96; cf.

    of the same: et te, flava comas, frugum mitissima mater,

    Ov. M. 6, 118: mare marmore flavo, Enn. ap. Gell. 2, 26 (Ann. v. 377 ed. Vahl.):

    arva,

    Verg. G. 1, 316:

    crines,

    id. A. 12, 605:

    coma,

    Hor. C. 1, 5, 4; cf.:

    Galanthis flava comas,

    Ov. M. 9, 307:

    flavus comarum Curio,

    Sil. 9, 414:

    Ganymedes,

    Hor. C. 4, 4, 4:

    Phyllis,

    id. ib. 2, 4, 14:

    Chloë,

    id. ib. 3, 9, 19: Tiberis, reddish yellow (from the puzzolan earth on its ground), id. ib. 1, 2, 13; 1, 8, 8;

    2, 3, 18: Tiberinus multa flavus harena,

    Verg. A. 7, 31; Ov. M. 14, 447:

    Lycormas,

    id. ib. 2, 245:

    pudor,

    blushing, Sen. Hippol. 652:

    capillus in flavum colorem,

    Vulg. Lev. 13, 36; 30.— Subst.: an de moneta Caesaris decem flavos, gold pieces (cf. Engl. yellow-boys), Mart. 12, 65, 6.— Comp.: flavior, Boëth. ap. Porphyr. Dial. 2, p. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > flavus

  • 20 horror

    horror, ōris, m. [horreo], a standing on end, standing erect, bristling.
    I.
    Lit. (only poet. and very rare):

    comarum,

    Luc. 5, 154; Val. Fl. 1, 229:

    pontus non horrore tremit,

    i. e. was not ruffled, agitated, Luc. 5, 446; cf.:

    montes horrore nivali semper obducti,

    Amm. 15, 10, 1.—
    * B.
    Trop., roughness, rudeness of speech:

    veterem illum horrorem malim quam istam novam licentiam,

    Quint. 8, 5, 34.—
    II.
    Transf. (cf. horreo, II.).
    A.
    A shaking, trembling.
    1.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    tremulo ramos horrore moveri,

    Ov. M. 9, 345:

    horror soli,

    Flor. 2, 6.—
    2.
    In partic.
    a.
    A shaking, shivering, chill, coldfit, ague-fit (class.):

    mihi frigidus horror Membra quatit,

    Verg. A. 3, 29; cf. Val. Fl. 7, 563:

    frigus voco ubi extremae partes membrorum inalgescunt: horrorem, ubi totum corpus intremit,

    Cels. 3, 3:

    Atticam doleo tam diu: sed quoniam jam sine horrore est, spero esse ut volumus,

    Cic. Att. 12, 6 fin.:

    horrorem tertianae et quartanae minuere,

    Plin. 22, 25, 72, § 150.—
    b.
    A shaking, shuddering, quaking, trembling with fright; dread, terror, horror (class.):

    est ea frigida multa, comes formidinis, aura, quae ciet horrorem membris et concitat artus,

    Lucr. 3, 291:

    ea res me horrore afficit,

    Plaut. Am. 5, 1, 16; cf. id. ib. 66:

    di immortales, qui me horror perfudit! quam sum sollicitus, quidnam futurum sit!

    Cic. Att. 8, 6, 3:

    me luridus occupat horror Spectantem vultus etiamnum caede madentes,

    Ov. M. 14, 198:

    frigidus artus, Dum loquor, horror habet,

    id. ib. 9, 291:

    spectare in eadem harena feras horror est,

    Plin. 28, 1, 2, § 4.—
    c.
    A shaking or trembling with joy:

    laetus per artus horror iit,

    Stat. Th. 1, 494; cf.:

    me quaedam divina voluptas percipit atque horror,

    Lucr. 3, 29 sq. —
    d.
    Dread, veneration, religious awe:

    hic numinis ingens horror,

    Val. Fl. 2, 433:

    arboribus suus horror inest,

    Luc. 3, 411:

    animos horrore imbuere,

    Liv. 39, 8, 4:

    perfusus horrore venerabundusque,

    id. 1, 16, 6. —
    B.
    That which causes dread, a terror, horror ( poet.):

    serrae stridentis,

    Lucr. 2, 411:

    validi ferri natura et frigidus horror,

    id. 6, 1011:

    Scipiadas, belli fulmen, Carthaginis horror,

    id. 3, 1034;

    imitated by Sil.: jacet campis Carthaginis horror,

    Sil. 15, 340.

    Lewis & Short latin dictionary > horror

См. также в других словарях:

  • Comarum — Marsh Cinquefoil (Comarum palustre) Scientific classification Kingdom: Plantae …   Wikipedia

  • Comărum — (C. L., Sumpfröschen), Pflanzengattung aus der Familie der Rosaceen; Art: C. palustre L., in Europa (z.B. Deutschland), Asien u. Nordamerika …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Comarum —   Comarun Comarum palustre …   Wikipedia Español

  • Comarum — ID 20873 Symbol Key COMAR3 Common Name comarum Family Rosaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity N/A US/NA Plant Yes State Distribution AK, CA, CO, CT, IA, ID, IL, IN, MA, ME, MI, MN, MT, ND, NH, NJ, NY, OH, OR, PA, UT, VT, WA, WI …   USDA Plant Characteristics

  • Comarum L. — Род 146. Сабельник (Сем. Rosaceae – Розоцветные) 305. Comarum palustre L. – Сабельник болотный …   Флора Центрально-лесного государственного заповедника

  • Comarum L. — Symbol COMAR3 Common Name comarum Botanical Family Rosaceae …   Scientific plant list

  • Comarum palustre — Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked) …   Wikipedia

  • Comarum palustre — Sumpf Blutauge Sumpf Blutauge (Potentilla palustris) Systematik Unterklasse: Rosenähnliche (Rosidae) …   Deutsch Wikipedia

  • Comarum palustre L. — многол.; V–VIII Сем. Rosaceae – Розоцветные 146. Род Comarum L. – Сабельник 305. Сабельник болотный Сырые пойменные луга, берега рек и ручьев, топи по окраинам болот, канавы. Довольно редко, по всему заповеднику …   Флора Центрально-лесного государственного заповедника

  • Comarum palustre — ID 20874 Symbol Key COPA28 Common Name purple marshlocks Family Rosaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution AK, CA, CO, CT, IA, ID, IL, IN, MA, ME, MI, MN, MT, ND, NH, NJ, NY, OH,… …   USDA Plant Characteristics

  • Comarum — …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»